Bij artrose van ‘bovenste spronggewricht’, de enkel, kunnen forse pijnklachten ontstaan. Artrose is slijtage van het kraakbeen in het gewricht. Pijnklachten zijn wisselend per persoon. Zowel tijdens belasten als tijdens rust, maar ook stekend of juist zeurende pijn kunnen aanwezig zijn. De podotherapeut zal een uitgebreid onderzoek uitvoeren met loopanalyses. Met deze gegevens kunnen schoenadvies, schoenaanpassing en podotherapeutische zolen voor vermindering van klachten zorgen.
Artrose in het bovenste spronggewricht, ook wel bekend als het enkelgewricht, is een aandoening waarbij het kraakbeen in dit gewricht geleidelijk verslechtert. Het bovenste spronggewricht bevindt zich tussen het scheenbeen (tibia) en het sprongbeen (talus) van de enkel.
De oorzaak van artrose in het bovenste spronggewricht kan variëren, waaronder eerdere enkelblessures, overmatige belasting van het gewricht, genetische aanleg en veroudering. Deze factoren dragen bij aan de afbraak van het kraakbeen en het ontstaan van artrose.
U kunt zelf enkele maatregelen nemen om de symptomen van artrose in het bovenste spronggewricht te verminderen. Dit kan onder andere door het dragen van comfortabele schoenen met goede ondersteuning, het vermijden van overmatige belasting van de enkel, het doen van specifieke oefeningen om de enkel te versterken en het toepassen van warmte- en koudetherapieën.
De symptomen van artrose in het Bovenste Spronggewricht kunnen bestaan uit pijn, stijfheid, zwelling, verminderde bewegingsvrijheid en instabiliteit van de enkel. Patiënten kunnen ook ervaren dat de symptomen verergeren bij activiteiten zoals lopen, rennen of traplopen.
De behandeling van artrose in het Bovenste Spronggewricht richt zich op pijnvermindering, verbetering van functie en bevordering van mobiliteit. Podotherapeutische interventies omvatten schoenadvies, op maat gemaakte steunzolen om de voetstand te optimaliseren, mobilisatietechnieken om de gewrichtsbeweeglijkheid te verbeteren, specifieke oefeningen voor spierversterking en stabiliteit, en pijnbestrijdingsopties zoals ijs, warmte en medicatie. Behandelingen worden individueel afgestemd op de patiënt en kunnen samenwerking met andere zorgverleners omvatten.
